|
aparaty telefoniczne/CB 47 czyli: Ericsson Był taki czas, gdy przedmioty codziennego użytku projektowali artyści. Firmy o uznanej renomie zatrudniały znanych architektów, rzeźbiarzy i plastyków, aby to oni tchnęli w projektowany przedmiot ducha artyzmu... Dziś wzornictwo przemysłowe jest jakby gorszą ze sztuk. Anonimowość i wielkoseryjność produkcji zepchnęła na bok indywidualne opracowania. No, może poza typowo rzemieślniczymi branżami tradycyjnymi jak jubilerstwo czy zegarmistrzostwo... (jeszcze moda i samochody, ale to jakby inna bajka). Ale w latach międzywojennych XX wieku wszystko wyglądało jeszcze całkiem inaczej…
W roku 1930 Ericsson podjął decyzję o zaprojektowaniu i wprowadzeniu na światowy rynek nowego modelu aparatu telefonicznego. Johan Christian Bjerknes z zespołu w Oslo postanowił, że będzie to aparat wykonany z bakelitu, a przy projekcie należy zatrudnić specjalistę – co w tamtych czasach oznaczało właśnie artystę plastyka: znanego rzeźbiarza lub architekta. Ponieważ tak się złożyło, że stały współpracownik, norweski projektant Alf Rolfson zajmował się innym zadaniem, dlatego projekt nowego aparatu Ericssona powierzono Jeanowi Heibergowi – norweskiemu artyście malarzowi, który po studiach w Monachium i Paryżu (m.in. w pracowni Matisse’a) wrócił do Norwegii i rozpoczął pracę w Oslo's National Academy of Arts. Tak wyglądał początek jednego z najbardziej znanych modeli aparatu telefonicznego, używanego na świecie wiele lat i produkowanego na licencji Ericssona w wielu krajach – także w Polsce. W roku 1932 model został przyjęty jako standard Ericssona, a pierwszy sukces światowy odnotowano gdy Książę Walii, syn Króla Jerzego, odwiedzając w tym samym roku wystawę w Sztokholmie - zainteresował się prezentowanym nowym modelem aparatu i zamówił go dla siebie...
|
|
|
|
artykuły |
|
|
|
